Bedrettin Şiiri - Kemter Abdal

Bu şiir, tarihi ve dini göndermelerle dolu, güçlü bir isyan ve hüzün ifadesi taşıyor. Şair, hak rüzgarının estiği, dünyanın tozunun dumanının savrulduğu bir dönemi anlatarak, zulmün ve haksızlığın yıkıldığı bir anı müjdeliyor. Durgun suların köpürmesi ve yezidin bentlerinin yıkılması, zalimlerin gücünün kırıldığını simgeliyor. Göklere semaha durulması ve kubbenin temel taşının kırılması, ilahi bir müdahalenin gerçekleştiğini ve mevcut düzenin sarsıldığını gösteriyor. Bu olayın tarihe adını altın harflerle yazdırdığı, zamanın kavramlarını bile alt üst ettiği belirtiliyor. Karaburun'da şaha kalkanlar ve zalimin çarkının bozulması, bir direnişin ve başkaldırının yükseldiğini ifade ediyor. Şeyh Bedrettin'in yiğitlerinin kanının dökülmesi ise bu direnişin acı sonuçlarını ve yarattığı derin üzüntüyü vurguluyor. Yerin göğün figanı ve ahıyla sarsılması, bu zulmün evrensel bir yankı uyandırdığını gösteriyor. Kemter Abdal'ın çaresizce bakıp ağlaması ve bu davanın mahşere kalması, yaşanan haksızlığın derinliğini ve şairin içindeki acıyı yansıtıyor. İçinin erimesi, ruhunun sızlaması ve yüreğini kaplayan dert ve tasa, şairin bu olaylar karşısındaki derin üzüntüsünü ve çaresizliğini etkileyici bir şekilde ifade ediyor. Şiir, hem bir umut ve değişim anlatısı sunarken, hem de zulmün acı sonuçlarını ve adalet arayışının derinliğini vurguluyor.