Bedir Kuş Şiirleri - Şair Bedir Kuş

Aşk-ı muhabbet ki; döndü kelam-ı nefrete
Hasret kaldık birazcık tebessüm biraz hürmete
Üç-beş günlük dünya, bu denli mi biner kıymete?
Neden ibret alınmaz, gidenler dönmez geriye?

Dalgalar gibi kafanı vur taştan taşa
Billahi yine de aklın gelmez ki başa
Zalim nefsinin elinde olmuşsun maşa
Dilim affetse de gönlüm affetmez seni

Gönülevine taht kurmak bütün tahtlardan evla
Hor görme garibi, ki onun velisidir Mevlâ
Makamlar, rütbeler sakın size vermesin gurur
Tevazüyle yaklaşımınız halka versin sürur.

Hakkaniyetten ayrılmayın sakın, olun adil

Dünyanın ağır kahrını kendime ettim yoldaş,
Ateşten gömleği giydirdiler bana arkadaş.
Derdimi yanacak birini bulamadım sırdaş,
Kalpteki hüzün yarası iyi olur mu sandın?

Diri diri yanan masum bebelerin,
Enkaz altında inleyen dedelerin,
Kan deryasına dönen beldelerin
İffetine dokunulan kadınların
Evsiz barksız bırakılanların
Yerle yeksan olan mabetlerin

Adam sanıp senelerce vermişiz değer.
Oysa ki bu Gül değil, tiken imiş meğer
Sinemize sinsice vurdu kanlı hançer
Bu millet unutmaz ihanet edenleri.
Zor zamanda kinini,nefretini kustu,

İhrama girilir artık yoktur dünyevi ünvan,
Kavimler, renkler diller farklı, fakat hepsi eşit
Arafat'ta Kâbe'de Rabbe yönelmiş bu kervan
Lebbeyk nidasıyla kulluğunu ediyor ilan.

Bu öylesine bir davet ki; bilesin kıymetini,
Mazaallah, yoksa hepten yaşarsın kıyametini
Arafat, Müzdelife ve derken Beytullah'ta tavaf
Herkese nasip olmaz, doyasıya yap ibadetini

Edeple, adapla yapmalı sa'yini, tavafını

HAC HİCRETTİR
Yüzbinler pervanedir etrafında
Durmaksızın dönerler kalbi yakarışlarıyla
Gözler pınar olur süzülür yaşlar
Dualar aminler yükselir arş-ı alaya
Yeniden doğar adeta

HAFIZAMDA VEDA HACCI
HAFIZAMDA VEDA HACCI
Arafat’a gökten boşalırcasına rahmet yağdı
Eller açıldı duaya, gözlerden yaşlar çağladı
Söz verildi yüce Mevla’mıza; yürekler ağladı,
Mekke bize Nebi’nin Veda Haccını hatırlattı.