Bedensiz Ruh Şiiri - Arif Mercan

Vurdular adamı
Çaldılar bedenini ruhundan
Önce yıkadılar
Sonra gömdüler toprağa
Yapayalnız kaldı adamın ruhu
Ne sevdiğine sarılabildi
Ne de çocuklarına dokunabildi
Vurdular bedenini adamın ruhu yalnız kaldı
Önce ölüme yalvardı
Peşini bıraksın diye bedeninin
Çaresizdi, vurulmuştu
Ölüm görevini yapmıştı
Sonra yeni bir beden dilendi
Ama yaşayan ruhsuz bir beden bulamadı
Çaresiz, naçar dolaştı bir süre
Ölmek istedi
Zaten ölüydü ve ruhlar ölemezdi
Bedenini vuran adamın peşine düştü
Öldürmek için
Ruhlar adam öldüremezdi
Hayat yaşanıyordu bedenlerde
Zaman akıp gidiyordu her zamankiden hızlı
Bedensiz yaşanacaktı her şey artık zamansızca
Küstü, sıkılmıştı
Bir asır, belki bin asır bekleyecekti
Tüm bedenler için ölüm
Ne zaman gelecekti...