Bedeninde açardım güne…
Bir gönül sızısı oldun, çok sevmiştim,
Gözlerimde canlı bir gerçektin, yaşama dair,
Ruhumu alıp götüren, en derin okyanustun,
Korkmazdım hayattan, sen varken yüreğimde…
Hayatın en zor dönemeçlerinde sıcaklığın,
Tenimi ısıtırdı, güç veren bir vitamindi canıma,
Sevdiğimdin gözlerim hep seni arar,
İnadına sen derdi, duygularımın bakışı…
Beni öyle bütünledin ki; hep eksikti yokluğun,
Kıyamazdım tenindeki o ihtişamlı, kadına…
Alabildiğince uzanan gökyüzü tarlasında,
Bir tek sen vardın, varlığımı doyuran…
İçimdeki çılgın çocuk, senle coşardı,
Ben olurdum, ellerini tuttuğumda,
Saçlarında tel tel olduğum, rüzgârınla tarardın beni,
Nefesinde doğardım, bedeninde açardım güne…
Oktay ÇEKAL
02.03.2012-11.07
Kayıt Tarihi : 14.3.2012 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!