Ağlanır mı Şiiri - Midayet Kara

Yaş yetmiş iş bitmiş, bakın işte gidiyorum
Yalan dünyada, kendi kendime yetiyorum
Kaderle savaştım, ettiğimi çekiyorum
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Felek güldürmedi bakın, bana neler etti
Bir gün yaşamadım, o hayatımı maf etti
Yanımda iken bile, her günümü zehretti
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Bilemem senelerdir, ben neden çekiyorum
Niye güldürmedin, inan senden bıkıyorum
Böyle yaşanmaz felek, oyundan çıkıyorum
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Ne isteydiysem felekten, sana vermem dedi
Hep uğraştı benle, başımın etini yedi
Gidiyorum deyince, arkamdan gülüverdi
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Üstüme gelerek, beni kendimle hapsettin
Acımasız birisin, hayatıma kastettin
Sana yapma dedikçe, bana kötülük ettin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Senden kaçmak için, değiştirdim yollarımı
Hep çektirdin bana, kırıverdin kollarımı
Kadere hapsedip, zindan ettin yıllarımı
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Şu halimi sormaya, bir gün bile gelmedin
Onca yıl değer verdim, kıymetini bilmedin
Ömrümü sana verdim, bana mısın demedin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Kime şikâyet edeyim, zalim dillerini
Rabbe dua ettim, çek yakamdan ellerini
Birer birer kopardın, o gençlik güllerimi
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?

Midayet derki, zalimsin insan olamazsın
Hayatı zehrettin, benden bir şey alamazsın
Dilerim Mevla dan, arkam sıra gülemesin
Boşa geçen ömrün, arkasından ağlanır mı?
Nisan 2018