Bedel Şiiri - Ramazan Teke

Seni düşlüyorum,
Hiç bir şey değişmeden,
Hiç bir şey kaybetmeden,
Yağmurlu bir gecede,
Ay ışığının altında,
Beni bulacağını bildiğim yerde,
Seni bekliyorum.

Uzun uzun düşlüyorum seni,
Gülüşünü, bakışını,
En çokta,
Beni benden alan,
Aklımı başımdan alan,
O eşsiz, o güzel,
O deniz gözlerini.

Bazen kızıyorum kendime,
Neden diyorum neden,
Neden kırdın onu,
Neden üzdün?
Hani bir damla göz yaşına kıyamazdın?
Hani o üzülse sen ölürdün?
Neden ağlattın, neden?
Gerçi yaşadığımda söylenemez,
Nefes alışlarım, ölmezden gelmekten.

Bazen de,
Üzmelerinin,
Kırmalarının bedelini,
Sesine, gülüşüne, gül yüzüne hasret kalarak,
Ödüyorsun diyorum.

Biliyorsun, dilimin söylediği hiç bir şey gönlümden geçen değildi,
Seni kıran,
Seni üzen,
Seni ağlatan dilim,
Param parça dişlerim de.
Ne yapmam lazım bilmiyorum,
Kalbim git özür dile diyor,
Aklım ise, gitme, affetmez.

Aklım kalbime mani,
Aklım gitmeme mani,
Ö(z)lüyorum,
Korkarak, susarak ö(z)lüyorum.

Yine sabah oldu,
Karanlık düşüncelerime,
Bir umut güneşi daha doğdu,
Düşüncelerim sen,
Dualarım sen,
Umudum sen,
Sensiz var ile yok arasında kalan ben.

Bekliyorum,
Hiç bir şey değişmeden,
Hiç bir şey kaybetmeden,
Aynı yerde,
Ay ışığının altında,
Yağmurlar altında,
Karanlık düşüncelerin içinde,
Umut ışığı elimde,
Bekliyorum seni.