Bedel Şiiri - Tamer Arabacı

Bilmiyorum.
Özlemeyecek kadar kalpsiz misin?
Ve hatırlamayacak kadar zalim…
Bak unutmanı katmıyorum bile!
Sahi ölçüsü ne merhametin.
Gerçekte kaç desibel hissizliğin.

Allah yardımcım olsun!
Ne olacak senin bu sevgisizliğin?
Sevenini görmezden mi geleceksin?
Gereksizleriyle tüm maziyi silecek misin?
Ah ne diyorum ben!
Tabi ki çoktan.
Zat-ı Alilerimin
Nezdinizdeki hiçliğinden belli değil mi?
Bereketi temizliğin.
Kimin umurunda,
Yanan yandığı kadardır.
Mutluluğun tuzağında tesadüf
Güzelliğin bir yemdi değil mi?
Ama boş ver gitsin.

Anlamak istemiyorum.
O ulaşılması imkansız güzellik,
Eşi benzeri olmayan değer.
Yere göğe sığdıramadığım
Prenseslerin en tatlısı,
Meğer vefasızın ta kendisi!
İnanamıyorum,
Toz konduramadığım
O düş perisi,
Sevenine zulmedecek kadar
İflah olmaz yalanların efendisi.

Düşünemiyorum.
Bunca zaman gözlerinde hayat bulan
Yağmur kokulu bir ölümlüye,
Kaçıp gerçeklerinden
Gönlünün insafına sığınan
Biçare mülteciye
Acımasızlığı, içime sindiremiyorum.
Sen…
Sen…
Yaşanabilecek en büyük
Hayal kırıklığı.
Acıtıyor kalpsizliğin, bilemezsin!
Şimdi,
Yapman gereken ne varsa hadi yap!
Dilediğin gibi
Mahkum et özlemlerimi karanlığına.
En iyi bildiğin şey olmalı silmek.
Unut hadi!
Önce çiz üzerimi.
Acıta acıta.
Sonra da sil bastıra bastıra.
Ki olmadı, izi kaldı yırt o sayfayı.
Yak gitsin.

Zira ben sana aşık olmakla
En büyük suçu işledim.
Bir karşılık beklemeksizin
Beklentilere girmeksizin.
Teğet geçip dünyana
En az zaiyatla atlatmayı umduğum
Bu sevginin en saf halini zehir ettin.
Hissettiklerimle vurup
Beni bana rezil ettin.
Belli ki
Yani benim anladığım,
Kendi doğrularına
Tüm varlığımı kurban ettiğin.
Seni sevmek bir hataydı.
Ve ben bu hatamın bedelini
Yüreğimle ödedim.

TmR 10.08.2017