Beddua 3 Şiiri - Murat Yıldırım

Saçlarında kalmasın ellerimin izleri
Benden sonra buseler konmasın yanağına

Darılsın bir birine akrep ile yelkovan
Kırılsın kum saati kışta kalsın takvimin

Öyle an ki hasretle utandır çiçekleri
Kardelenler yanında bahsetmesin bahardan

Ederin bir kaç şiir yazıldı bitti işte
Yaşattığın ne varsa saklı kaldı mazide

Öfkem sana ağırdır, ruhun bana yabancı
aramızda fark vardı, sen yolcusun ben hancı

Gidişinle bitmedi bitmeyecek umudum
Her geçen gün yeniden filizlendi tohumum

Kazandım en sonunda seninle savaşımı
Yıkmaya gücün yetmez yeşerttiğim bağımı

Sen hoyrat rüzgarlara salıverdin gönlünü
Ben bin yıllık çınardım reva gördün ölümü

Gölgemde kök salmışken bir baharlık saltanat
Sana müptela sandın benim olan kainat

Gözyaşını dökmenin şimdi sırası sende
Uğursuz nice bakış dolaştı bedeninde

Kahkahan meze oldu en sefil sarhoşlara
Savrulacak gençliğin düştüğün girdaplarda

Ne vakit hatırına gelirsem birden bire
Yaptığını hatırla utan kendi kendinle

Savrulsun ellerinden bir kül gibi hayatın
Ne yana gidersen git çıkmazda olacaksın

Çaresizlik ne imiş en derinden yaşaki
Bir parça anlayasın bende bıraktığını