Bazı Şeyler Nedensizdir İşte

Parmaklarımın tutuştuğu,
Yüreğimin sıkıştığı,
Sözcüklerim var, asırlara meydan okuyan.
Gecelerin karmaşasından çıkıp,
Diz çöküp sokakların ortasında,
Pervasızlığın gözyaşlarıyla sulayan,
Bütün beklemelerin,
Ve bütün nedensizliklerin arasında,
Hep beklemekte yüreğim,
Bazı şeyler nedensizdir işte…

Tarifi mümkün olmayan sevdalara tutuldum,
Bir Yusuf büyüttüm içimin mahzenlerinde,
Uykusuz gecelerin rahminde,
Ayalarımda dua,
Sabahlara dem tuttum.
Yedi yıl aç gezdim
Yedi yıl susuz,
Yine de ölmedim.
İnsanı ölümden eceli korurmuş*,
Bazı şeyler nedensizdir işte…

Nedensizce geliyorsun aklıma,
Oysa kıyamet süresi gibi devrildin giderken.
Anılarıma kazdığım yetim düşleri,
Yetim çocuklar için biriktirdim.
Acıkınca bir şiir sızlıyor sol tarafımda,
Harflerim renk renk, desen desen,
Susayınca gözlerimde ki nem,
İşte sadece sen.
Çakıl taşları topluyorum hayallerimden şimdilerde.
Sevdanın tarifini yapıyorum toprağa,
Tazelenmiş umutlarla uyanayım diye.
Bazı şeyler nedensizdir işte…

Uykulardan uyandırdığımız,
Sevgiler hatırına,
Umut alfabeleri yazıyoruz şiirlere.
Yedi renge boyadığımız caddelerde,
Bir kemanın sızısında ağlıyorum.
Belki de masum bir isyan benimkisi,
Karnı aç bebekler gibi,
Mahzenlerde gün yüzüne çıkmayı bekleyen,
Rötarlı bir denklem.
Bazı şeyler nedensizdir işte…

Ansızın koparır ayaklarını topraktan,
Buz tutar dudakların üşürsün.
Yüreğin atmaz, sözlerin anlatmaz olur,
Buz tutar bütün mevsimler.
Kış olur ömrün anlamazsın…
Bazı şeyler nedensizdir işte…

En büyük yalandı kendime söylediğim,
İçimde ölen mevsimlerim vardı,
İçimde eskiyen şehirler,
Geceyi sur yaptığım akşamları,
Zehir gibi içerken,
Ve zehir gibi severken seni,
Bazı şeyler nedensizdir işte…
/

Âdem Efiloğlu
19 Eylül 2021