Bazen korktuğunu kaybetmekten korkar insan Doğruyu yapması için kendinden mi ödün vermeli insan
Ölüm fermanıdır bu öldürmez seni çektiklerin sevmez seni sevdiklerin
Bitmez bu çile körüklenmez senin ateşinde yakılmaz senin günahkar bedeninle Kırık cam parçalarını okşar gibi okşar seni kanlı elleriyle
Duymaz senin çığlıklarını sağır bir kimse gibi gönlüyle
Beyaz odana siyah perde olur beğenmez seni şeffaf yüreğiyle
Sözün bittiği yerde gönül hisseder göz hissettiğini konuşur
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Devamını Oku
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta