İnsanoğlu dünyâda emel ve isteklerine kavuştukça hayata daha bi sıkı bağlanıyor; dünyevî heveslere dalarak azgınlaşıyor ve hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyor. İnsan dünyâda kaybettikçe âhireti hatırlıyor. Bunu yüce Yaratıcı fıtratımıza yüklemiş. Demek ki hep kazanmak değil kaybetmek de gerekiyor...
Bazen kaybetmek kazanmaktır. Hem değil mi ya, kaybetmek de bir şeyler kazandırmasaydı; kaybetmeyi yaratır mıydı Sonsuz kudret Sahibi... Elbetteki kazanmak güzeldir fakat 'kaybetme' serüveni içindeki saklı mücevherâtı bizlere sunan yüce Rahmân'a sonsuz hamdü senâlar olsun...
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta