Ben vakti bilmem
Bir kızıl güneşi bilirim, doğmadan kaldırmalıyım haşyetli namazı
Ve o da beni kaldırmalı yerimden
Çünkü koluma girmeden şeytan şekil değiştirir de gelir her an farklı tarzı
Ben vakti bilirim
Bir kızıl güneş bilirim ki bozkırın sonunda battıktan sonra son kalan kısmı
kaldırmayalım aceleyle namazı
Ve o yatırmalı yorgun ruhumu ninemin ninnileriyle dantelli çarşafın
İçinde
Bile olsa beni bulacak dinlenmez iblisten önce
Vakit vakit dedikleri ne ola ki?
Ayçiçeği gibi bir güneş var gökyüzünde dolaşan
göz çukurlarımda sağa sola dolanan
Bu geceye de ağırdan alarak gitti bilinmez çayır ötesi evine
Güneş gittiğine göre bugünlük vaktimde bitti demek ki sahice
Bir vakit daha hediye edilir mi acaba?
Morarmış güneş uyuklayarak gittikten sonra
çok berraktı gökyüzü
Neredeyse kaçıracaktım namazın görmekle çabaladığım özünü
Bir anda gördüm sarmalanmış bulutlarla gökyüzü
Yarın geri gelir mi güneş benim için bilinmezlik evinden
Boşa gitmesini istemem yarının
haşlamaya hazırladığım yumurtaları hasır sepetin içinden
Kayıt Tarihi : 13.8.2025 17:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!