Bazen bir çocuğun gözlerinde ararım hayatı,
Bazen bir mezar taşında bulurum sessizliği,
Ve ikisi de aynı ben olur,
Yaşamakla ölmek arasında sıkışmış bir “ben”.
Kimseye anlatamam bu karanlık dengemi,
Çünkü kelimeler bile bana ihanet eder,
Ama yine de yazıyorum,
Çünkü yazmak: ölmeden yaşamanın son direnişidir.
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 04:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!