Bayram Sabahı Şiiri - Münzevi Zeyrek

Bu gün,
bilmiyorum,
belki bayramdı.
Masada bir bardak,
Bir tabak,
ama eksik biri vardı,
belki sensin,
belki de ben.

Kimse yoktu,
ama bir ses vardı içimde.
Adını unuttum,
ama hatırladım bir şekilde,
yine de eksik kaldım.

Bayram dedi herkes,
ama ben bu bayramda
sadece bir eksiklik buldum.
Bir çatal,
bir tabak,
ve ben,
her bayramda
bir adım daha uzaklaştım.

Bir eksiklik var,
yitirdiğimiz zaman kadar,
çünkü bazen
her şey bir eksikti,
Kayıp bir zaman gibi,
bir gölge misali.

Bayram,
bütün o kalabalık,
ama içimde bir boşluk.
Kalp bir yerinden kırılmış,
her yüz bir parça solmuş
Ve ben,
bu sabah bile
sadece eksik.

Her bayram sabahı,
yine bir eksiklikte buluşuyoruz.
Bir çatal daha eksik,
bir söz daha geç.
Ama biz hep varız,
belki böyle olmalıyız.

Her şey değişti,
her şey başka bir hal aldı,
gözlerinde bulduğum deniz gibi
derin,
ama kaybolmuş,
sessiz bir gölge misali

Bir adım attım,
Yalnızlıkta kayboldum,
ve bir daha da çıkamadım
o bakışlardan.

Eski bayramları düşünürken
göğsümde bir ağrı olur,
ama bu acı değil,
bu bir bayram sabahının
yalnızlığında yankı bulan hüznü,
bir arayışın, bir boşluğun
Yoldaşı gibi.
Adını söylemeden
düşünmek bile seni
Kaybolanı büyütüyor içimde,
senin her anın
yitik bir hatıra gibi.

Bir gün uyandığımda
Yeni bir bayramı göremem
diye korkuyorum,
çünkü her yaşayış,
usulca akan zaman
bana bir şey kaybetmek gibi gelir.
Seninle yaşamak,
sadece bir ömrün değil,
bir sonsuzluğun da
gerçekleşmesi demek.

Her sabah
gözlerimde sana doğru
yükselen bir güneş var,
ama o güneş
her bayramda biraz daha soluk
Her akşam
kollarımda
seninle kapanan bir gece var,
ama o gece
artık hiç gelmiyor.
Ve her gece,
bütün yıldızları,
sadece senin adını söylemek için
yere döküyorum.
Adını çağırmak bir dua,
ama o dua
şimdi sessiz kalıyor.

Ve ben,
Biraz daha kaybolurum,
her bir parçamda
Yalnız olurum,
ama bayram sabahında
Geçen zamanla
görünürüm.
Bütün sesler,
bütün anlamlar,
bütün yaşadıklarım
sadece sevmenin
gölgesinde büyür.
Ve bayramda,
her şey
bir kez daha eksik kalır.