Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Ankara’ya kuş uçuşu yüz kilometre uzakta, dere boylarında söğüt ve kavak, çatıları çinko kaplı, toprak damlı ya da al kiremitli, sadece görünümüyle değil, unutulmuşluğu ve yalnızlığıyla birbirinin benzeri, kırlarında rüzgarların türkü söylediği, Anadolu'nun bağrına serpiştirilmiş,”haritalarda yer almayan” köylerden birinde dünyaya açmışım gözümü.
Babam, okuma yazma bilmezdi. Çok sonraları Ankara’da yanımıza gelip gitmeye başladığında oturduğumuz semte gelen belediye otobüslerinin ismini ...
