Türkülerin bulutların üstünde,
Umutların yüreğinde be çocuk…
Bir rüzgarın esmesini beklersin
Ta Evren’in ötesinden be çocuk…
Yürüyorum bir başıma,
Sonbahar yağmurları düşüyor toprağa.
Yolun neresindeyim,
Bizim çocukluğumuzda,
Akşamları yoktu sabaha doğan güneşin….
Avuçlarımıza alırdık,
Dağların doruklarında kümelenen bulutları,
Savrulmazdı umutlarımız,
Rüzgarların önünde…
Ne güzel memleket bizim memleket,
Avrasya’dır bir baştan bir başa.
Ayak izlerinden tanırsın geçmiş uygarlıkları,
İnsanlarını türkülerden…
Kendini bulursun,
Çağdan çağa bir tarihi taşıyan,
Uygarlıklar yurdu bizim topraklar..
Efsanevi destanları yaşayan
Kahramanlar yurdu bizim topraklar.
Beste olur ezgi olur tellerde,
Martılar uçar Rumeli Hisarı’nın üzerinden
Boğazın mavi sularına düşer
Gümüş kanatlarının ışıltısı;
Düşlerindeki İstanbul’u arar
Uyuyan zaman kesitinde…!
Gayri güvenilmez oldu kimseye,
Kimisi yalaka,kimi dalkavuk.
Ne bulursa indirirler keseye,
Kimisi jurnalcı,kimisi lavuk.
İnsan görünümlü şeytan azmanı,
Gökyüzünün yalnızlığında
Dağların doruklarına tutunan top top ak bulutlar…
Yavaşça kaybolur yitik umuda dair kurulan düşler gibi.
İzini sürerim kara kartalların
Sonsuzluğa doğru açtığı ve yorgun kalp gibi
Çölde bir çocuk ağlarken
Kurşuni akşamların geceye açılan kapılarında,
Son intikamını almaya çalışır
Tropikal sabahların karadulları…
Kanayan bir yara gibi vurururken gün ışığı
Nice tarih çağları sonsuzluğa akarken
Milli birlik ülküsü karanlığı boğarken
Cumhuriyet güneşi sönmeyecek ufukta,




-
Bayram Ali Bayram
Tüm YorumlarŞairler,tarih boyunca yaşadıkları toplumun sözcüsü olmuşlardır.