Ne yüzler güldü.
Ne astar istediler.
Açlıklarını karınca yiyerek,.
Çarık kemirerek giderdiler.
Bi cıgara sarımıydı ölüm.
Ve bir akşamüstü dağlardan,
Aktı sular seller kadar can.
Aktı düşman üstüne korkmadan.
Korku boşunaydı artık.
Umutlar da..
Ne kuzu postu giymiş kurt kaldı dünyada.
Ne de meleşen ana kuzuları.
Bir hilal ile çoban yıldızıydı,
Gökte ışıyan.
Yerdeki kana düştüler nasılsa?
İşte o gün bayrak oldular..
Kayıt Tarihi : 22.1.2006 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buda acizane bizimki
...........Hilale Yel Benim
Gülşengahta gonca. Goncada al benim,
Altaylardan Tuna’ya akan sel benim,
Gökyüzünde mavi, bayrakta al benim,
Esmesin rüzgârlar hilale yel benim.
Al şafaklarda kör geceye tan benim,
Yağız yiğitlere, gazada şan benim,
Sancakta al yeşil bayrakta kan benim,
Esmesin rüzgârlar hilale yel benim.
Zalimin zulmüne dur diyen güç benim,
Vatan toprağında Yarabbi! Harç benim,
Bayrağın çekildiği ilahi burç benim,
Esmesin rüzgârlar hilale yel benim.
................
Bilal ÖZCAN
İşte o gün bayrak oldular..' Gönüllerde yaşayacaklar. Tebrikler duyarlı yüreğe ve bu güzel şiire.
TÜM YORUMLAR (5)