Bavul4 Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Sensizliği Katlayıp, Bavuluna Koymak İsterdim

Uğurlanamayan – Samira’nın Şiiri

gitmedin sadece,
bıraktın.
bana ait olmayan bir yokluk bıraktın.

odada hâlâ ayakkabının izi var,
ama en çok içimde
kararsız adımların yankılanıyor.

bavuluna koymadığın şeyler
benim başımın ucuna dizildi sonra:
yoksunluğun,
bir fincan kahve kadar kısa;
ama telvesi,
her sabah mideme oturan bir ağırlık.

sensizliği katlayıp,
düzgünce yerleştirmek isterdim bavuluna.
çünkü o da sana ait artık.
çünkü ben bunu taşımaktan yoruldum.

üzerime sinen yokluğunu,
en azından katlayıp üst gömleğin arasına
bırakabilseydim—
belki sen gittiğin her yerde
biraz da beni unuturken taşırdın yanında.

çünkü bu sensizlik,
bana büyük geliyor.
askıdan düşen bir palto gibi,
beni sürüklüyor ardı sıra.

ben seni sadece uğurlayamadım değil,
eksiltemedim de.
ve eksilmeyince
seninle kalakaldım…
bavul boşaldı,
ben taştım.

belki de en çok
giderken seni değil,
kalan seni unutturamadım kendime.

keşke şu sensizliği
bir mendil gibi katlayıp
cebine sıkıştırabilseydim.
öylece, vedalaşmadan
ama taşıyarak—
çünkü ben artık bunu taşıyamıyorum.

sen gittin.
ama sensizliğin burada,
beni senin kadar tanıyor.
sesimi biliyor,
hangi saatte çökeceğimi,
hangi saatte susacağımı…

sensizliği katlayıp,
bavuluna koymak isterdim.
çünkü ben,
sana dair olan hiçbir şeyi
artık içimde saklamak istemiyorum.