Bavul Şiiri - Turan Erciyes

Güneşin soğuduğunu gördüm...
Ağaçların konuştuğunu duydum...
Köpeklerin kahkahalarıyla uyandım...
Şehirlerin bomboş olduğuna tanık oldum...
............
Bir tek gece sadece kendi gibi simsiyahtı...
Bunlara şahit olurken hatırladığım
sadece elindeki bavulundu...
Salına salına karanlıkta kayboldun...
Kovuldum o gece yüreğinden...
Seni anlatan şairlere düşman oldum...
Sevdiğin türküyü artık unuttum...
Kulaklarımda sadece tatlı kahkahaların kaldı...
KALBİMİN sessizliğine sürgün ettim KELAM'ı,
Kâğıdı paramparça etti suskun KALEM’im,
Her satırda sana benzeyen bir acı var,
Bir yangın büyüyor, önünü alamadığım...
Artık anladım...
Bavul sadece senin elinde değildi,
Benim hayatım da o gece seninle gitti.
.........
Şimdi sokaklar sessiz, rüzgar bile uğramıyor,
Bavulumu alıp uzaklaştım, ardımda hiçbir iz bırakmadan,
Karanlıkta yalnız yürüyorum, ama özgürüm artık,
Ve sen, sadece bir hatıra olarak kaldın önümde...

KimjonsongChang