Bavul Şiiri - Sandra Şentürk

Başımı alıp gitmek uzaklara...
Bir bavul yada sırt çantası belki...
Ne kadar yük olur ki omuzlarıma...
Gölgeni attım üzerimden...
Gölgen benden uzak...
Anılar gülümsemiyor eskisi gibi...
Kardan evler yaptım seninle
Hep düşlerde...
Anılar gülümsese karlar eriyecek ...
Karlar sonsuz değil bilirsin
Gülümsemese de evler ev gibi değil..
Kalbini evim yapmıştım bir zamanlar
İçine yerleşmiştim arsızca...
Sonra birgün bütün eşyalarımı sokakta buldum
Neden diye sormadım ...
Sırtını dönerken bile
Ellerini tutmak geçti içimden...
Eğilirdi sevgim güllerin kırık dallarında ...
Dikenlerden bir kalp yapmasaydım kendime...