SEBEBİM 10.01.2007
Bir göz vardı hüzünle aklıma gelen
Bir göz vardı gözyaşlarıyla kalbimi delen
Her gülümseyişinde gözleri küçülen
Gözleri küçüldükçe kalbimde büyüyen
Saf kalbinin keşfedilmemiş yerlerine sesleniyorum;
Bağrışlarım çağrışlarım yetmiyor tükeniyorum,
Duyuramıyorum haykırışlarımı,
Belki bir nefes kadar yakınım,
Belki bir adım sonra yanındayım
Ama takatimin son damlaları artık,
SİYAH BEYAZ
Ne kaldı ellerimde ve kimlere kaldı yüreğim?
Ellerim bile dokunamıyor artık en vefalı kalem sevgililerime.
Kurşun kurşun oluyor ellerimde, tükenmez tükenir
İlham uğramıyor yüreğin en ücra köşelerine bile.
Şiirler titrek, anlam veremiyor
Öyle bir düşün ki beni,
Gönlünün yaprak dökümünü yaşayan zamanlarında;
Kalbinin uzantılı yollarına baharlar gelsin,
Zifiri karanlıklarda tutam tutam aydınlık serpelensin,
güneşin doğmasını istediğin her yana
BENİM
Bir ben var bendime dolan
Doldukça dolan
Ruhun iklimini okşayan harflerim var.
Dalgalandıkça büyüyen benlerim.
Beni benden alan sözcüklerim var.
GÖNÜLE
Gönül tomurcuk oldun ,nice yüreklerde
Köz oldum sandın kıvılcım bile yokken
Ateşin kaplıyordu güya yürekleri
Soğuktu aslı ısıtmıyordu kendini bile
Kendini bilmiyordu çünkü aslı neden
Bütün renklere boyanmıştır aslında ruh koridorları
Rengarenktir her bir duvarı
Hakim rengi görmek istersen eğer
sakın bakma dilden damlayana
Katranda olsa nur damlar çeşmesinden çoğu zaman
İşitilenle kalırsa tartılmazsa söylenen
Lebden cana inmeyen hayat değil mi ki sorun, Canlılar içinde farkı bu mudur sorun!
Yoksa havlamaktır gerisi,
O sesin muhteviyatı bile derindir ;az ilerisi
Berisi anlamlandırılmamış bir hayat belirtisi
Yaşamak konuşurken dilsiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!