Başta Şiiri - İbrahim Yay

Bu bir isyan, yastan doğan başlangıcı...
Dizginleyemedim içimdeki çetin yargıcı.
Suçu yok, derdi yok sanmışız zanlıyı,
Başta insan sanıp hatayı ben yapmışım.

Bu bir ceza, yetmez dedirtecek kadar tatlı.
Düzene sokamadım kimseyi kendimce haklı.
Aklı yok, fikri yok sanmışız suskun akıllıyı.
Başta salak sanıp hayatımı ben yıkmışım.

Bu bir yara, yeri en hassas bölgede acılı.
Kanı durduramadım akarken al al kanalı.
Acısı yok, izi yok sanmışız içteki yarayı.
Başta düzelir sanıp asıl yarayı ben açmışım.

Bu bir yangın, buhrandan başlayan kıvılcımı.
Önüne geçemedim, bahane ettim canımı.
Ateşi yok, cismi yok sanmışız doğa olayını.
Başta söner sanıp kuru ciğerimi ben yakmışım.

Bu bir son, kendinden doğan başlangıcı...
Sonunu göremedim bu çetin yolun çıkışını...
Bitişi yok, gidişi yok sanmışız sonsuz sınavını...
Başta geri gelir sanıp bütün şansımı kullanmışım...