Her gün yeniden doğuyorum, sancılar eşliğinde, sığ bir
dünya düzenine. Her gün tekrarlanan doğum, değişmeyen
yaralar. O denli uzak ki mutluluk bize, bulutları dudaklarımızla öpmek gibi. Acı, tarifsiz duygular üzerine kurulu. Mutluluğun ömrü kısa, yalnızlık ise ömür boyu süre gelen bir mücadele sanatı. Kalabalıklardan uzak durmaya çalışan bir adam var çarşıda. Kuduz köpek gibi köpürüyor insan gördükçe. Yalnızlık öyle bir düşkünlük ki, bir kere tadına varanı o evden çekip çıkarmanın imkânı yok. Hem insan dünyaya zarardan çok ne kattı ki?
İnsan, insanı ne kadar anlar? İnsan, insanı anlar mı
Aslan Bey? Aldırmadan geçen onca zamana, hâlâ bir yalanı yaşamak acizlik midir? Ne zaman başkaldıracağız bu beşerî duygulara? Bazı duygular diktatördür, bazı duygular bizi esir alan köle tüccarı. Bir denklemin arasında bağlantısı kopmuş adamın mücadelesi içerisindeyim, yaşamak adına bir tutamağı
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta