Özlem
bazen kapıda bir tokmak sesidir
bazen de birbirine çamaşır ipleriyle bağlı evler...
Zaman tek yönlü ve biliyorum hep geleceğe akıyor
Var gücümle istesem de bazı şeyler hiç değişmiyor...
Yalpaladığım gün gibi aşikar
Bilmediğim ne kalıplar varmış
Beni sahiden taş mı sandınız?
Bilmiyorsanız söyleyeyim
Bıraktığınız gibiyim...
Hal bu iken nasıl unutabilirim?
İçim almıyor hiçbir şeyi
Bir başlangıç ağrısı ki
çivi tutmayan çürük bir tahta gibiyim
Tutsak kaldı ömrüm dağa taşa
Bugünüm yetmedi
geçmişime de sahip olmak istediniz
Bağlılığım yetmedi
sevgimle sınamak istediniz
Olan olmuş
biten bitmiş...
Uğurlandım mı
lanetlendim mi bilemedim
Yetti dedikçe her denklemi sıfırladı sözleriniz
Sonrası yokmuş
herkes aynı...
Bir tohumdan nereye bu gidiş?
Sesi ne kadar açarsam açayım
hiçbir şarkının nakaratı sizi hatırlatmıyor
Yarım kaldım demiyorum
O gün bugün değil...
Hangi durakta ineceğimi bilirim!
Ne hayatıma biçtiğiniz değer umurumda
ne de size göre ederinden
Sıradan yaşarım
sonradan kanarım size ne!
Diyelim ki kördüm
İstediğiniz kadar gözlerinizi kaçırın
ben anlarım...
Aldırmıyormuş gibi yaşamak
zaten bana göre değildi!
Onca bilmeme karşın
ne desem eksik kalır
Bir başlangıç ağrısı ki
nefretim arşın arşın
Büyüdükçe ne alır?
Kayıt Tarihi : 7.10.2022 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)