Basladığım hiç bir işi... Şiiri - Murat ...

Başladığım hiç bir işi, yarım bırakmam bil ki,
Amma bir yeminle bitiririm ben.
Bu bir kural değil, ruhumun yazgısı,
Bugün de seviyorum seni, sonsuzlukla.
Her damla kanımda, her anımdasın.

Sabahın ışığına varır mıyım, bilmiyorum,
Fakat bu ağır anda, vaktin eşiğinde,
Ben bu yorgun bedende iki canla çarpıyorum:
Biri sen, göğsümdeki hayatın kaynağı,
Diğeri, sensizliğe direnen son nefes kırıntısı.

Özledikçe bu sevda, öyle bir güçlenir ki,
Hasretim, beklenen her şeyi kör bir tutku kılar.
Gözler, hayalinle yaralanır her dakikayı,
Bir an bile ayrı kalmak, ruhumda bir kilit.
Bu, fani bir sevda değil, bil ki; tamamen ait olma hâli.

Senin adın, benim ruhumdaki tek ve son mühürdür.
Gitmek ya da kalmak, değildir ki mesele;
Mesele, bendeki yanının daima sende mesken tutmasıdır.
Gerçekten sevilen daima merak edilir,
Ve her nefeste, her hücrede ebedi özlenir.
Sana olan sözüm, ölümün fermanından bile büyüktür.

İşte benim en büyük, en kanlı zaferim: Bu bitmeyen özlem.
Çünkü biliyorum, vuslat imkânsızlaşınca,
Aşk, göğsümde patlayan bir kasırga olur.
Fani dünyada ebedi kalan tek şey;
İki canın, tek bir iradeyle yok oluşta bile erimesidir.

Şimdi, bu son fısıltıda, yıldızlar batarken,
Bırak beni, sana adanmış o yeminle uyuyayım.
Yarın sabahın güneşi bana doğmasa bile...
Bil ki; bu bedenden ayrılan her ruh parçası, sana döner.
O ikinci can, senin olan, asla sönmez.
O, başlattığım en kutsal görevdi benim;
Ve ben, yeminimi tuttum:
Seni ASLA yarım bırakmadım...