Başkan Şiiri - Kemal Köksal

Bir varmış, bir yokmuş,
Evrende bir ülke varmış…
Bir zati müslim ülkeye başkan olmuş.
Kendi başına buyruk yasalar çıkarmış…
Göllere kapak yapmış,
Sahilleri doldurmuş,
Yeşil alanları yok edip,
Cirit oyunları için sahalar açmış.
Her tür toplu taşıma araçlarına,
Toplumun yoğun olduğu yerleri,
Haremlik selamlık yapmış.
Kurallara Uymayanı hapis etmiş.

Hak Hukuk,
Nizam terazi bozulmuş.
Aklıselim kişiler
Divan kurmuş.
Gitmişler başkana
Yaptığın icraatlardan
Adaletin çivisi çıktı.
Memlekette rantiyeci uçtu
Düzen bozuldu
Yeniden adaleti inşa edelim derler.

Başkan;
Düşünür taşınır.
Divandan süre ister.
Bilge kişiye gider.
Halini ahvalini arz eder.
Eylemlerimle,
Camileri kışla bildim,
Minareleri süngü sandım,
Kubbeleri miğfer yaptım,
Tekkelerde Kurbanlar kestirdim.
Gökdelenler yaptırdım.
Alanlara cami inşa ettirdim
Ormanları talan ettirdim
Villalar yaptırdım
Ülke büyüdü sandım der.

Bilge kişi, terledi cüşa geldi
Şiddetinden kükredi, nara attı..
Başkana döndü,
İyi halt ettin!
Ülkenin geleceğini yok ettin!
Doğayı katl ettin!
Halkı açlığa mahkum ettin!
Bundan gayri,
Halkın gönlünü kazanacaksın
Doğadan aldığını geri vereceksin
Düzeni Yeniden kuracaksın
Ülkenin her yerine güneş doğacak
Yoksa kızılca kıyamet kopacak