Yorgunluğunu çıkarmak için sahil kenarlarına vuruyorsun kendini
Belki de gel-gitlerinle baş başa kalabilmek için
Öylesine âşıksın ki kendine
Ne bir acı, ne de keder yıkabiliyor seni
Durup durup soruyorsun aynı soruyu
Acep ben bu dünyaya niye geldim?
Neden bütün bu koşuşturmalar?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta