Bu devrin sevgileri bir yabancı ,
Ben ait değilim bu yıllara sanki
Bugünün sevdaları mı böyledir?
Yapaylığı dokundu kalbime .
Dağılıp ufalandı o yekpare ,
o içten sevgisi un ufak oldu.
Dört kelimeydi onun son cümlesi
Bana bir daha yazma dedi gitti .
Ben eski bir parşömen kağıdıyım .
Sevginin nurla yazıldığı dağım .
Örtüsüz kalmaktan üşümüş üstüm ,
Koşarım sevgiyi de yaratana .
Metin Şen 2
Kayıt Tarihi : 10.6.2025 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ete dokunan sıcak su gibi gerçek hissettiren bir sevginin, yok olup gidişi bir anda , bunun yarattığı acı hayal kırıklığı .
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!