Başın Sağ Ola... Şiiri - Süleyman Saylan

BAŞIN SAĞ OLA...

Seni yaban çileği sandım;
Diktim gönül bahçemin gizli köşelerine,
Sevda kanserine tutulmuş hücrelerim gibi
Çoğalasın diye...
Aşk ırmaklarından sular taşıdım
Gönül kadehlerimle;
Doya doya doyasın,
Kana kana kanasın istedim...
Portakal çiçeklerinden derlenmiş,
Doyumsuz kokular yolladım sana
Hasret yelleriyle,
Özgür kuşların kanatlarında.
Nar çiçeklerinden çaldığım,
Evrenin tüm renklerini
Serdim ayaklarına;
Açınca rengin olur sandım...
Aldandım.
Oysa;
Tükendi sularım,
Kokularım yel olup uçtu,
Öldü ak güvercinlerim,
Kanatları kırıldı,
Bir umar bulamadım.
Özgürlük
Sevdamın mezar taşında
Yazılı kaldı, bak!
Ama sen açmadın,
Sen kokmadın;
Yüz tuttun kurumaya,
Ben yüreğimle suladıkça seni,
Çürüdün...
Yetim bıraktın beni,
Yazık ettin aşkıma,
Öksüz kodun.
Gözün aydın,
Başın sağ ola...

Süleyman SAYLAN
(Ankara, 13.04.2001, Saat: 08.55)
(Sabah işe gelirken servis otobüsünde)