Saklayamadım utancımı, 21. yy’ a giriyor iken,
Karşımda aç, susuz, çırılçıplak o çocuklar, ağlıyor iken…
Savrulduk tanyeliyle,
Bir garip maraba’nın nasırlı elleriyle,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Dünya da insanlar var olduğundan bu yana zulüm ve haksızlıklar olmuştur. Ben bu tip olayları manevi yoksunluktan kaynaklandığını düşünüyorum. Şiirinizden ders alınması gereken çok büyük değerler var.
Dünya var olalı böyledir
Güçlüler kendi düzenini oluşturur vekorur
Bunun adı emperyalizm
Onun yalnız kendi çocukları vardır
Onlar yer şişer obezite olur
dİğer çocuklar açlıktan ağaç gibi kurur
toprağa düşer
ama insanlık ! yaşamaya devam eder...
selamlar yüreği yanık dostum
hasret dolu, duygu dolu, his dolu şiirinizi kutluyorum. size de Allah'tan sağlık diliyor ve kaleminizin susmamasını temenni ediyorum. selam ve saygılarımla.
Yine çok anlamlı şiiriniz..ağıdınız utancımızı aşikar kılmış...lakin dediğiniz gibi :
'Yarın büyük diriliş, Arasat’ta,
Hangi örtü altında örtülecek ki bu şaşaalı sofralardaki,
O açlıktan ölmüş çocukların, gözlerinin içine baka, baka,
U t a n ç l a r ı n ı z…
...saygılar...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta