Başak Şiiri - Doğan Çeçen

Başak kadını kalbinde cennet taşır,
Sessizliğinde bile bir âlem yaşar;
Her adımı ölçülü, her duygusu derin,
Detayların içinde saklar bütün sırlarını.

Titizdir… bir gül yaprağındaki tozu bile görür,
Çünkü ruhu düzenle nefes alır.
Adımları hesaplı değildir aslında,
Sadece incitmekten korkar tertemiz kalbi.

Zihni bir bilge gibi çalışır;
Analiz eder, çözer, sorgular;
Kimsenin görmediğini görür,
İnsanın ruhundaki çatlakları bile okur sessizce.

Çalışkandır…
Kendi yorgunluğunu kimseye göstermez,
Sorumluluğu sırtında bir onur gibi taşır.
Mükemmeliyetçiliği bazen yorabilir onu,
Ama o yine de eksik bırakmaz,
Kimsenin yarım kalmasına dayanamaz.

Güven onun için bir dağ gibidir:
Kolay kurulmaz, kolay çözülmez.
Bir kere teslim ederse kalbini,
Sadakati ömür boyudur,
Aşkı tek bir kişiye yazılmış kutsal bir mektup gibi.

Zarafeti gösterişsizdir,
Güzelliği sade olandır;
Sesi bir şarkı söylemese bile
Konuşurken baharı getirir insanın içine.

Merhameti su gibi,
Dokunuşu şifa gibi,
Sessizliği bile huzur taşır omuzlarında.

Başak kadını,
Büyük aşklara temkinle yaklaşır;
Ama sevdiyse
Dünyayı bir anda cennete çeviren o kalpten
Hiç kimse kaçamaz.

İçtenliği çiğ damlası gibi akar gözlerinden,
Sevgisi ağır ağır büyür,
Kök salar insanın kaderine.

Ve sonunda…
Seven adam için bir mucize olur:
Titizliğiyle düzen verir,
Şefkatiyle onarır,
Sadakatiyle tamamlar bütün eksiklerini.

Başak kadını kalbinde cennet taşır…
Ve o cennete girmeyi hak edenin hayatı
Bir daha hiç eskisi gibi olmaz.