Barış türküsü Şiiri - Behçet Gülenay

ısırdığım elmayı aldılar elimden
uçan balonumu taşa tuttular
aldılar işte gözlerimden gökyüzünü
artık taşıyamıyor tarih kıyımları
bir tohum düşer yıkıntıların yerine
her dil kendi imlâsıyla kulaç atar
okyanusunda barışın
boğulmaz da kurtulur zeytin dalı
‘kafesin içinde çırpınan bir kuştur barış’
bir varmış bir yokmuşlar da kalır

yarın çok geç olmadan
dağlardan şehirlere insin geyikler
uçurumlar değil köprüler çağırsın bizi
martılar intiharı seçmek zorunda bırakılmasın
oğlu evden ayrıldığında her sabah
helalleşir gibi bakmasın annesinin gözlerine
katil roketler gelip bulmasın
en civanını dalında tomurcuğu
çiçek açmayı unutmasın
kalbimizde
sevgi ağacının en güzel dalı
gökyüzü kuşlarsız
denizler balıksız
yeryüzü ormansız
yeryüzü insansız kalmasın

bu dil yarası
bu beyin ağrısı neden
tükensin artık nesli
leş kargaların, akbabaların, çıyanların, aç yırtıcıların

dünya güzellikler içinde...

kucaklaşabilmek bütün insanlarla
bir babanın beraatına dipnot olabilmek
ne güzel
aynı nehrin kolları gibi
can verip toprağa birleşmek
ne iyi
yaşamak barışı türkü türkü
yaşamak güzel günleri, doyumsuz
ne hoş
yaşamanın sevinciyle salıyorum dünyaya
yüreğimde büyüttüğüm güvercin yavrularını
bembeyaz oluyor dünya

ve sen ey ülkem!
sokak başlarında birileri adres soramayacak artık
ve adressiz kalmayacak birileri
gelecek düşleri kurduğumuz günlere
sığıntı olmaktan çıktık
ve artık dışarı çıkmak için
sabırsızlansın anne rahmindeki çocuk
ey ülkem!
uzatmalı yetimleri saklama koynunda
bulanmasın, donmasın nehirlerin
barışın acelesi var

heey dostlar!
sevgiliye ulaşmış bir mektup gibi sevinin
karakolların yerinde çocuklar oynuyor
dünya güzellikler içinde
yaşamak bir başka güzel
gelin acıyalım savaşlardan söz edenlere
gelin acıyalım tahammülsüzlere
gelin kuşlara el sallayalım
çocuklar gibi uçurtmalar uçuralım gökyüzüne
bir kelebeğin,
bir çalıkuşunun mutluluğuyla başlayalım sabaha
gönülden gönüle köprüler kuralım
gönüller yapalım bir bir
“ürkmesin birbirinden insanlar”
dünya barış içinde…

Behçet Gülenay