O, ecazkar bir ses idi,
Fath edirdi könülleri.
Ulus-ulus, oba-oba,
Dolaşırdı çox elleri.
Sınırları kırmaq üçün,
O, dağlardan yol istedi.
Şarkısıyla, mahnısıyla,
Dağlar bana yol ver dedi.
Dağlar ona yol eyledi,
Harda Türk var gitdi ora.
O, baxmadı ne tufana,
Ne borana, ne de kara.
Sine gerdi her azaba,
Yereklere alov saldı.
O, tek Barış Manço idi,
Ölenetek asker oldu.
Türk oğlunun cizgileri,
Simasında görünürdü.
Onun nabzı, hem yüreyi,
Halkı ile döyünürdü.
Barış Manço balladası,
Uzun ömre yol açacaq.
Hale neçe könüllere,
Işık verib nur saçacaq.
Kayıt Tarihi : 15.7.2011 18:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!