telefon ediyor
bekliyorum
yanıt veren yok
eve geliyor
kapıya vuruyorum
açan yok
bu şehir benim değil
temiz havası
suyu
insanlarıyla
bu şehir benim değil
otobüste oturup
yarın çiçek alacağım kendime
mavi ve güzel kokulu çiçekler
ya da pembe kırmızı beyaz mor
ne fark eder
kendime alacağım
aynaya nazikçe gülümseyip ilanı aşk edeceğim kendime
On bir-on iki yaşlarında başlayan yazma aşkının somutlaştığı yıl (1994) , yirmi yaşındaydım. İlk şiir kitabını yayınladım. Denge yayınlarından ve beş bin iki yüz tane çıktı. Elden sattım. Sırtıma çantayı, çantanın içine onlarca kitap koyarak “kitapçı geldi” esprisi ile sattım. Sosyal oluşumlar, dernekler, siyasi partiler, eş-dost ve... Şu anda bile; şair-yazar sıfatı için uğraşırken, o yaşlarda bu sıfatı yakıştırmıştım kendime.
Armağan ettim çok sayıda kitabımı.
Sen adam olamazsın dediler.
- Her şey para değil dedim.
Ağızlarını yamulup, boyun kıvırdılar!
- İnsan okur, paylaşım. İnsan okur, emek. İnsan okur, eşit dedim.
belki bir gün arasan
geçmişteki güzel günleri
özlersen seni seven elleri
istersen tekrar sevilmeyi
dergiler arasından
al beyaz dişli resmimi
ne oldu umuda
sevgiye
ne oldu insanlara
dünyaya
ne oldu hayallere
barışa
bekliyorum
o güzel gözlerin
kalın dudakların
yele gibi saçlarınla gelmeni
bekliyorum
umutlarımı depreştirip
senden bir şey gizlemedim
ateşli şehvetli değil yalnızca
iyi yanlarımı kötü yanlarımı da gösterdim
öğüt beni özümse
aptal desen de
sömür beni dedim
paylaşımın ürünüdür sevgi
iyi günlerde sevinçle
kötü günlerde
hüzünle
can bedeli sevmektir sevgi
yaşamın barutu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!