Barış Şiiri - Hakkı Uyar

Oğul!
Yine kızıl toprak;
kan dökmüşcesine.
Güneş yakmışçasına kızıl.
Üstündekilerse inadına yanık, esmer.
Toprağa tezat gibi.
Onları yakan ne güneşin kızılı,
ne toprağa kan dökülmüşlüğü.
Sevda yanığı onlar!
Günlerdir yemedikleri, içmedikleri,
kendilerini göremedikleri kadar yanık.
Hasret yanığı onlar.
Yuvasından kovulmuşluğun yanığı.
Köleliğin,ırgatlığın,
zulmedicilerin yanığı.
Elbet görecekler bir gün
Kurşun yerine su damlayan namluları.
Ve, kurumuş toprağın
buluştuğunu; SEVGİYE ÖZGÜRLÜĞE.