Barış Şiiri - Nimet Öner

Barış

Bir çocuk kâğıdına
gökkuşağının altından geçen bir güvercin çizdi,
elinde zeytin dalı.
Çocuk gülüyordu,
çünkü onun kaleminde hiç silah yoktu.

Ey barış!
Sen, ekmeğini bölüşen ellerin sıcaklığında,
susuz tarlalara yağmur gibi düşensin.
Sen, toprağa gömülmüş silahların yerine
çiçekler açtıransın.

Barış,
bir annenin ninnisidir,
bir babanın alın teridir,
çocuğun uyuduğu yatağın sessiz huzurudur.

Ne zaman ki silahlar susar,
ne zaman ki sınırlar kalplerde silinir,
işte o zaman insan,
gerçekten insan olur.

Unutma,
Barış, bir masal değil.
Barış, kalemle yazılır,
emekle büyür,
sevgiyle taşar.

Ve dünya,
ancak barışla
evrensel bir yuva olur.

Azra Nimet Öner