Bardak Ve Sigara Şiiri - Şair Zegan

Bardaktan damlar. Ruhunun artığıdır.
Gökten yağar. İşte bu berekettir yağan.
Çatıdan akar. Bütün kirleri yıkar.
Biriken sular bir dereye kavuşur.
Orada kalır mı hiç? Bir deryaya karışıp kaybolur.
Bakma böyle damla damla,
Kayadan kayaya düşüşüme.
Akan ben olduktan sonra,
Sen bir bardak, bir çatı belki de bir bulutsun.

Sigara tüter. Dertleridir insanın.
Teneke tüter. Bütün kötülüklerdir yanan.
Fabrika bacası tüter. İşte Emektir tüten.
Tüten duman buluta karışır.
Orada kalır mı hiç? Havada dağılır kaybolur.
Hoş bir tını vardır sende.
Her duyduğumda gözlerim kapanır. Yanaklarım çekilir.
Yanan ben olduktan sonra,
Sen bir izmarit, bir teneke, bir fabrika olursun.

O da artık senin kaderine kalmış.
Senin bana ihtiyacın yok ki.
Benim kaderim belli.
Bir rüzgarla dağılıp havada kaybolacağım.
Yanmak böyle bir şey işte.

Şair Zegan