Banu Abdullahoğlu Şiirleri - Şair Banu A ...

Nereden geldim,nereye gidiyorum? derken,
Hayat'ın kılavuzu elimde yokken,
Kendimi buldum,imtihandan çıkarken.

Neydi imtihanım diye düşünürken,
Nedendi diye diklenirken,

Hayatttan aldıklarım mı fazla,verdiklerim mi?
Sevenlerimmi çok,sevdiklerim mi?
Yaşadıklarım mı,ertelediklerim mi?
Ya da hayallerim mi,gerçeklerim mi?

Kaybettiklerim fazlaysa eksikliğini,

Neden böyle oldu insanlar?
Ne zaman doğru oldu yalanlar?
Nedenbakışlar canavar gibi oldu?
O sıcak bakışlar ne zaman kayboldu?
Hani nerede herkese açık kapılar?
Neden korkup çeliklere sarıldılar?

Karanlığım,suskunum,gözü yaşlım....
Yıldız olup,konayım karanlığına,
Adın gece olsun.
Suskunluğuna notalar yazayım,
Cümle Alem şarkı duysun.
Gözyaşlarını da akıt içime,

Büyüdükçe azalıyor insan.,
Koşarak uzaklaşıyor insani duygulardan.

Doğal olmayi,dürüst olmayı,
Gün geçtikçe unutuyor hatırlamayı.

Sormadan,sorgulamadan,
kendimi yormadan,
Sadece sevdim.
Dünü yarını kurcalamadan,
Hiçbir anını kaçırmadan,
Sadece sevdim.

Sessizce seslendim duymadın,
Yine sessizce bağırdım,anlamadın.
İçimdeki fırtına o kadar büyüktü ki,
Azıcık olsun duy diye sessizce yalvardım.
İşte her şeyim sessizdi benim.
İsyanım sessiz, fırtınalarım dilsiz.

Dünya*nın ipleri elinde sanırsın,
Oysa bir bakarsın iplerin ucunda kuklasın
Çok şeyler yaptın zannedersin,
Oysa yaşananlar senin kaderinde.
Çok sevdim sanarsın,
Oysa gerçek aşk kalbinde.

Bebektim anlayamadım,
Çocuktum tanıyamadım,
Genç oldum yaşayamadım,
Yaşlandım yakalayamadım.
Hayat ben hep seni başkalarının zannederdim.
Meğer sen benim için de varmışsın

Hani söz vermiştin,hiç bitmeyecektin be çocukluk?
Biz de inandık, anlamadan yaşadık.
Ya sen gençlik?
Gördüğüm en güzel rüyamdın,
Ama en güzel yerinde uyandım.
Merhaba orta yaş dedikleri şey,