Bana uçmayı öğret
Kanat süzüp gitmek gibi
Gemilere eşlik edip
Okyanusları aşmak hani.
Dallarda öten minik serçelerle
Gönül dağının şahikasına konmak için
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bütün mesele o...
"Bana sevmeyi öğret..."
Sonrasını...
Uçmayı..
Esmeyi..
Yağmayı...
Gerekirse yanmayı ve yakmayı deneye yanıla, seve ayrıla ben öğrenirim..
Ne güzeldi..
Kutlarım İbrahim..
Sevgi, sevgiyle çoğalır..
Seven bir kalp için bu isteklerin ögrenilmesine gerek bile kalmadan kendiliğinden olağan şeyler..
Kaleminize sağlık İbrahim Bey..
Saygı ve selamlarımla..
Sevgi ne kutsal ve ulvi bir söz...
Sevmek, sevebilmek gönülden, gönül gözüyle görebilmek...Bir kuşu sevmek, tüylerindeki renklerin güzelliği, ahengini seyrederken kanadına takılıp sevda doruklarına vara bilmenin ve oralardan dünyayı, yaşamı ve her şeyi kuş bakışı bakabilmek...
Bir yağmur damlasındaki rahmetin hikmet ve bereketinde yeryüzüne ine bilmek, topraktan yaprağa yürümek, bir çiçekte can bula bilmek, çiçek olmak kokmak, dünyaya güzel bakabilmek... Yada susamış bir çocuğa bir damla mutluluk olabilmek...
Sevgi kainatın dengesi, sevgi kainatın var oluş sebebi...
Dünyaya seven gözlerle bakan gönüllere Selam olsun diyerek Kutluyorum bu güzel akıcı ve bir o kadar anlamlı şiirinizi...
Nicelerine diyerek... Sevgiyle İbrahim bey Kardeşim...
Yanmayı ögrenmissin üstad. Kalemin kelamin yuregin var olsunn.
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta