Bana Ne Yaptın? Şiiri - Zafer Kılıç 2

Diyorum ki sevgili;
sevdiğin, çocuğun olmalı
aynı zamanda.
Öyle bırakıp gitmeyeceksin,
koymayacaksın
ortalıklarda piç gibi.
Yahut gideceksen,
"sevdim" demeyeceksin...
Çocuklar yalan söylemeyi sever,
yalan sevgileri asla.

Şimdi
elde var
tek kale maç,
onbire bir, ben tek tabanca
büyük kalabalıklar içinde
yalnızlığa duyulan
şizofren açlık!
Ve ben bu aralar
ne sarhoş
olabiliyorum,
ne âşık...
Kafası güzel bir dünyayı
teğet geçmiş gibiyim;
soğuk, duygusuz, hissiz,
anlamsızın dibiyim!

N'aptın?
Bana n'aptın çocuk?