Bırakmadı Kül Sevdiğim Şiiri - Mehmet İs ...

İlk durduğum yerimdeyim
Gel de bende kal Sevdiğiim
Dert sarmalı derimdeyim
Yaram sara gel Sevdiğim

Her bir şey aslına çeker
Nemrut semâvâta çıkar
Cimri kazığını çakar
Diken’lenir yol Sevdiğim

Kul kula diz çöktüğünde
Kula boyun büktüğünde
Kendisini yaktığında
Bırakacak kül Sevdiğim

Arifana ummanda yol
Geçer iken Rüzigâr ol
Yen içinde yaralı kol
Devâ ‘sını bul Sevdiğim

Bilmediğimi bilirim
Cennetten çıktım, gelirim
Doksan dokuzda ölürüm
Kara yere sal Sevdiğim

Alın terimi döktüğüm
Aktarıp tohum ektiğim
Rızk için emek çektiğim
Turap olan kil Sevdiğim

İblisi ataş yakmadı
Aklımda şimşek çakmadı
Vücudumda bırakmadı
Ağarmadık kıl Sevdiğim

Yalan yanlışa doymadı
Felç olmuş hakka uymadı
Hicran başta saç koymadı
Ben sanmıştım kel Sevdiğim

Kâbe’nin donu da kara
Hacer’ül asvat’a vara
Perde ediliyor nâra
Yara düşer kul Sevdiğim

Zaman iyiye gitmiyor
Kimse merhamet etmiyor
Hasıra gücü yetmiyor
Bulması zor çul Sevdiğim

Dehr de kısalan ömürdür
Evlat babaya amirdir
Nisa başlarda emirdir
Arttı deprem, sel sevdiğim

İlhamı kurttan alıyor
Sinekler, bile uluyor
Filizlenirken soluyor
Açılmadan gül Sevdiğim

Müslüman küfrü höpürdü
Buna; Dört unsur köpürdü
Yaktı, yerini süpürdü
Gül suyuyla sil Sevdiğim

İSLÂMİ dizgini kasmaz
Şeytandan gayriye küsmez
Vuslat varken hicran esmez
Eser seher yel Sevdiğim