İlk durduğum yerimdeyim
Gel de bende kal Sevdiğiim
Dert sarmalı derimdeyim
Yaram sara gel Sevdiğim
Her bir şey aslına çeker
Nemrut semâvâta çıkar
Cimri kazığını çakar
Diken’lenir yol Sevdiğim
Kul kula diz çöktüğünde
Kula boyun büktüğünde
Kendisini yaktığında
Bırakacak kül Sevdiğim
Arifana ummanda yol
Geçer iken Rüzigâr ol
Yen içinde yaralı kol
Devâ ‘sını bul Sevdiğim
Bilmediğimi bilirim
Cennetten çıktım, gelirim
Doksan dokuzda ölürüm
Kara yere sal Sevdiğim
Alın terimi döktüğüm
Aktarıp tohum ektiğim
Rızk için emek çektiğim
Turap olan kil Sevdiğim
İblisi ataş yakmadı
Aklımda şimşek çakmadı
Vücudumda bırakmadı
Ağarmadık kıl Sevdiğim
Yalan yanlışa doymadı
Felç olmuş hakka uymadı
Hicran başta saç koymadı
Ben sanmıştım kel Sevdiğim
Kâbe’nin donu da kara
Hacer’ül asvat’a vara
Perde ediliyor nâra
Yara düşer kul Sevdiğim
Zaman iyiye gitmiyor
Kimse merhamet etmiyor
Hasıra gücü yetmiyor
Bulması zor çul Sevdiğim
Dehr de kısalan ömürdür
Evlat babaya amirdir
Nisa başlarda emirdir
Arttı deprem, sel sevdiğim
İlhamı kurttan alıyor
Sinekler, bile uluyor
Filizlenirken soluyor
Açılmadan gül Sevdiğim
Müslüman küfrü höpürdü
Buna; Dört unsur köpürdü
Yaktı, yerini süpürdü
Gül suyuyla sil Sevdiğim
İSLÂMİ dizgini kasmaz
Şeytandan gayriye küsmez
Vuslat varken hicran esmez
Eser seher yel Sevdiğim
Mehmet İslami
Kayıt Tarihi : 19.5.2025 22:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!