Küçükken
Çok kez ağladım.
Sebebinide biliyordum
Gözyaşlarımın.
Kiminde
Yaşıtlarımdan dayak yedim.
Güçsüzdüm
Oyuncaklarım alındı elimden.
Kiminde
Anneme küstüm.
Ağladım.
Bana birşeyler oldu.
Durduk yere
İçimi
Bir hüzün kaplamazdı eskiden,
Ağlamazdım gizlice
Saatlerce
Gözlerimi dikip uzağa
Olmayan bir geminin
Olmayan bacasını göreceğimi
Umud etmezdim.
Ettim.
Bana bir şeyler oldu.
Bu gün ilk kez
Sebepsiz fırtınalar koptu yüreğimde.
Dünden kalma gözlerim
Yorgun, bitkin
Ve
olmayan dünyalar güzeline
Söylenecek son
Ve en güzel sözlerim oldu bu gün.
Gözlerimi kapadığımda
Uçsuz bucaksız
Sınırsız karanlığa dalardım.
Dalardım ya
Arada bir renklenirdi karanlığım.
Büsbütün kararacak sanarken
Bana bir şeyler oldu.
Sen doğdun.
Ve o 'bana özel' kalmadı karanlığım.
Cesaret edemediğimden mi bilmem
Herkes uyurken
Düşünüyorum seni.
Belkide öpüyorum yanağından,
Paylaşırken yüreğimi.
Birşeyler oldu.
Bana birşeyler oldu.
Biliyorum
Ve
Çok korkuyorum bu bildiğim şeyden.
12.11.1997
Hıdır DaştanKayıt Tarihi : 2.11.2005 12:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!