Balkondayım Şiiri - Özge Gidiz

Balkondayım, bir derya önümde,
Gök kızıllaşmış, güneş batmak üzere.
Tek tük bulutlar pembeleşmiş yanakların gibi,
Sanki hiç gitmemişsin, yanımdaymışsın gibi.
Güneş ufuğa eğilmiş, çayımı yudumlamaktayım,
Ben her yudumumda hayatı sorgularım.
Daha dün buradaydın, bir gün geçmiş daha neler!
Ben sonsuzluktandır sensizim, peşimde hayaller.
Rüyamda da göremem, acım kat be kat artar,
Yüzümden telaş akar, gözümden hain yaşlar.

Balkondayım, bir derya önümde,
Hemen sağ tarafta bir rıhtım gölgesi.
Görüş açımın bir kısmını siyaha boyamakta.
Elim kitabıma gidiyor, zindan fikirler aklımda,
Ben seni düşünüyorum, sen yoksun.
Kim bilir neredesin.
Bağırsam gelir mi sesim?
Duysan keşke, bitkin sesimi duysan.
Anlatsam sana, son kez anlasan.
Anlasan da gelsen, mutluluk versen,
Nasıl da uçardım göğe görsen.

Ben seni düşünüyorum, sen yoksun,
Kim bilir kiminle, nerede yaşıyorsun.
Beni sorsan kimsem yok, yalnızım,
Sensizlikte ben, çok kararsızım.
Bulsam mı seni, deli gibi arasam?
Görünür müsün bana, buldurur musun kendini?
Balkondayım, bir dünya önümde,
Hemen yüreğimde onun tatlı sesi.
Gelse de yanıma, sarılıp konuşsak.
O bitmez hayalleri, sırları paylaşsak.

Ben seni düşünüyorum, sen yoksun.
Kim bilir, hangi hayallerle nerede yaşıyorsun!