Balıkesir Şiiri - Halil Gürkan

Bir yanın Marmara, bir yanın Ege,
Denizin keyfini sür Balıkesir.
Özlem bahçesinde açılır Müge,
Sararıp, solmadan der Balıkesir.

Şeytan Sofrası’nda başkadır gurup,
Ayvalık seyreder, sessizce durup,
Bütün gerçekleri zincire vurup,
Yârin hayalini kur Balıkesir.

Kurşun gibi ağır Balya’da sevda,
Erkeği Mecnun’dur, kadını Leyla,
Savaştepe sırdaş güneşe, aya,
Örter saçlarını kar Balıkesir.

Kazdağı’nda kaz çobanı Sarıkız,
Yüzünde dolunay, saçında yıldız,
O’ndan Özge can yok, dolanır yalnız,
Bulup hatırını sor Balıkesir.

Altınoluk alır sabır tığını,
Ağır ağır örer sevgi ağını,
Akçay’da şavkıyan ay ışığını,
Kazdağı’ndan bakıp gör Balıkesir.

Edremit kaynağı zeytin yağının,
Kehribar salkımlı üzüm bağının,
Oksijen deposu yaz sıcağının,
Rahatça nefes al, ver Balıkesir.

Bandırma gelişir durmaz yerinde,
Kendini yeniler her seferinde,
Belki de il olur günün birinde,
İlçe elbisesi dar Balıkesir.

Burhaniye, Havran zeytinin yurdu,
Erdek hafifletir tasayı, derdi,
Kuşlara cennettir Manyas’ın ardı,
Toplanır yüzlerce tür Balıkesir.

Yaradan yazının akını yazmış,
Ata’nın resmini Gömeç’e çizmiş,
Sındırgı tütünü iplere dizmiş,
Kurut da sigara sar Balıkesir.

İvrindi yeşile dalar anbean,
Marmara Adası mermere hayran,
Susurluk’ta bir tas köpüklü ayran,
İçince kesilir ter Balıkesir.

Dursunbey’den tren ovaya iner,
Kepsut’a şeftali kokusu siner,
Mevla türlü türlü zenginlik sunar,
Bigadiç’ten çıkar bor Balıkesir.

Ömer Seyfettin’le anılır Gönen,
Kurtdereli Mehmet dünyayı yenen,
Yüzleri güldürür gurbetten dönen,
Vuslata şahittir gar Balıkesir.

HALİL GÜRKAN