Balık Avı Şiiri - Turgut Uzdu

Cumartesi dedim yarın
Mesai yok nasılsa
Balığa gideyim
Şayet şansım varsa.

Akşamdan dip oltamı
Çıngırağımı ve çubuğunu koydum bir poşete
Kurtçuklarımı, plastik kovamı
Naylon kilimi ve çelik çay termosunu
Güzelce yerleştirdim bir sepete
Kurtçuklara biraz su kattım
Sonra gidip yattım.

Sabah olmuş, uyandım kuşun sesiyle
Bir kahvaltı için çayımı demledim
Şekeriyle kattım termosa
Sahile uzandım.

Yazın iğnenin yer bulamadığı sahilde
Ne cin, ne de in vardı
Sessizlikle sarmaş dolaş
Arada bir martı feryadı…
Ve dalgaların fısıltılı sesi
Tebessüm ekledi yüzüme
Serdim naylon kilimi yere.
Termosum, sigaram ve çakmağım yanında
Taktım kurtçukları kancalara
Ya Allah deyip çevirdim, çevirdim
Fırlattım sonra
Denizin ortasına.

Uzandım naylon kilime
Dünya varmış demek geldi içimden, demedim,
Çaya vardı daha
Fırsat bilip hayallere daldım.

Sevdalarımı düşündüm,
Mutluluklarımı
Bazen kimsesizliklerime el attı düşüncelerim
Bazen kalabalıktan kaçtı.
Sorguları başlamıştı hayatımın beynimde
Neydim, neredeydim,
Mutluluk neydi, ayrılık neydi derken
Derinlere atlamışım
Bir ara pişmanlıklara dalmışım.

Birden çıngırak sesiyle uyandım,
Ya ben bir balık yakalamıştım
Ya da balık kendini yakalatmıştı
Aceleyle çekmeye başladım
Yüzlük misinayı.
Ben çektim balık direndi
Balık direndi ben çektim
Sonunda benim inadım
Balığı yendi
Balık kıyıya geldi.

İrice bir balıktı, solungacına soktum parmağımı
Bir ses çıktı balıktan
Of mu çekti, ah mı çekti ne?
Canı acıdı mı acep? dedim içimden
Gözlerine baktım
Balık ıslaktı,
Sanki gözlerinden akan
Bir başka şeydi, belki de yaştı.

Çırpındı bir müddet,
Maksadını anlamıştım
Farkındaydı sanki
Zamanı çok azalmıştı
Son çaresi
O da biliyordu derdini anlatmaktı ki
Aceleyle çırpınıyordu.
'Bırak beni diyordu, ben buraya ait değilim
Benim yurdum orası
Bırak orada yaşayayım
Bir büyük balık beni yutuncaya kadar
Hep büyük balıklardan kaçayım
Ya da bir balıkçının mangalında
Izgara olayım.
Senin miden bir torba
Ne koysan dolacak
Bense bir öğünlüğüm
O da mideni doldurmayacak,
Arkadaşlarım var beni bekler
Bazılarının sırtında benekler
Hele bir tanesi var ki
Kıskanır bizi
Ben olmazsam eğer
Kapar onu
Diğer beneksizler...'

Ben miyim av balık mı bilemedim
Zavallı balığa bir şey diyemedim
Söktüm zavallının ağzından kancayı
Bekledim biraz daha
Yakalamak için en büyük dalgayı.
Sonra bıraktım suyun içine
İnanamadı balık
Hemen dalmadı dibine
Sonra fark etti dünyasını
Veda edercesine dönüp baktı,
Önce yavaş yavaş,
Sonra kaçarcasına uzaklaştı.
Arkasından baka kaldım
Balık mı avdı bu dünyada
Ben mi
Balığa avlanmıştım.
Vazgeçmişim olta atmaktan
Ne yaptımların arasında naylon kilime uzanmışım
Çayımı falan unutmuş
Uyuya kalmışım.

Şiirin Kayıt Tarihi 27.01.2007 00:54:00