Balatta Şiiri - Gökhan Metin

Balatta, ellerim cebimde,
Kırmızı telefon kulübesine yaslanıyorum.
Sigaramın dumanı yağmurla karışıyor,
Külü gömleğime düşmek üzere;
Zaman burada ağır, durgun, sessiz.

Yağmur damlaları saklanırcasına düşüyor,
Islattığını fark etmeden
Omuzlarımı, kollarımı, gömleğimi.
Her damla beklediğim bir sessizliğin ağırlığını taşıyor.

Kulübenin kırmızısı, gri yağmurun arasında soluyor;
Ben, ellerim cebimde,
Şehrin sessizliğinde kendi yalnızlığımı dinliyorum.
Sigaram bitiyor, duman yükseliyor,
Ve ben, Balatta, kendimle baş başa kalıyorum.