Balalar evlerinde...
Mum gibi söndüler...
Umutlarımız...
Ellerimizden uçup gittiler...
Kırımı zaptettiler...
Gönülleri değil...
Gözler özgürlüğe...
Koşarlar...
Umutlar...
Kuş oldu uçtular...
Acılar yol oldu...
Kırım özgürlüğü...
Var olana kadar...
Karanlıkta ışığı aradılar...
Uçuruma koşturdular...
Özgürlüğe koşar gibi ölüme...
Umutlarıydı evlatları...
Toprağa balaları ektiler...
Gelecek balalar ölmesin diye...
Kayıt Tarihi : 25.5.2025 21:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
18 Mayıs 1944 KIRIM HALKININ ACISI YÜREĞÜMİZDE UMUT VAR OLACAĞIZ. HER ŞEYE RAĞMEN TÜRK OLMAYA DEVAM EDECEĞİZ... BİR ÖLÜR - BİN DİRİLİRİZ... MAHŞERE KADAR...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!