BAKİYE
Geldin, gözümdeki gölgeni kendin sandın.
Bir yabancıya takılıp, bana olan borcunu unuttu saydın.
"Ben olmasam," dedin;
Oysa sen varken ben yoktum, sen gidince her cümlede çoktum.
İlham dediğin sende bir emanet, bende ise bir asalet.
Sen o adamın kolunda bir süs,
Bense kendi yolunda bir ses.
Senin gidişin bana bir yük değil,
Dizelerime bir mülk oldu.
Şimdi bu hesabı kapat,
İster o koltukta yat, ister bu sitemi at.
Senin hikayen bende bitti,
Sadece mürekkebim sana bir selam etti.
Artık bu meydan, bu şiir, bu şehir;
Sadece ve sadece kalemsiz şair.
Kayıt Tarihi : 29.12.2025 04:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!