Bak Çocuk Şiiri - Hikmet Hasan Yılmaz

Bak çocuk
Yaranamazsın yaramaz insanlara,
Heba etme kendini boşuna.
Hep diyeceğim: "Dediğimi yap, yaptığımı yapma."
Kanını emen sineklerden uzak dur, çocuk.

Bir eline ayı, öbürüne güneşi versen,
“Hani bana dünya” diye şikâyet ederler.
Kırk yıl sırtında taşıyıp bir gün indirsen,
Adın vefasız olur, çocuk.

Bak çocuk, vefası olmayanın cefasını çekme,
Makam, mevki için şerefinden ödün verme.
Hele mal, mülk, ekmek için boyun eğme,
Yaradan rızkını elbet yazmıştır, çocuk.

Dört mevsimi göreceksin bu dünyada,
Hesap sorarlar illa öbür tarafta.
Bu yüzden yürüdüğün yolda
Dikkat et, üzerini kirletme, çocuk.

Doğduğunda okunacak kulağına ezanın,
Öldüğünde kılınacak namazın.
İşte ömrün bu kadar kısadır,
Dünyanın hâline itimat etme, çocuk.

Dostun başarısına övün, hasetlik gütme,
Derdine derman ol; zor gününde gitme.
Olur da düşerse, gülüp geçme;
Bugün ona olan, yarın sana olur, çocuk.

Sen bir Yörük oğlusun, aslını inkâr etme,
Kardeşinin hatasını kin güdüp büyütme.
“Bu da anam ve babam” deyip küçük görme,
Kibir, büyük günahtır, çocuk.