Bak büyüdüm Şiiri - Ahmet Suyadal

Bak büyüdüm artık! !
Oyunlar oynamıyorum ağlayarak
Yaramazlıkta yapmıyorum kızınca
Küfürler çıkmıyor dilimden sorgusuzca
Giysilerimde kirlenmiyor artık
Annem kızmıyor hata yapınca
Ve artık sığınmıyorum çocukluğuma..

Bak büyüdüm bende! !
Komşuların ziline basıp kaçmıyorum
Camlara taş atıp ta kırmıyorum
Arabaların peşinden koşmuyorum artık
Kavgada etmiyorum sokak ortasında
Susadığımda ağzımı çeşmeye dayamıyorum
Gecenin bir yarısı çığlık atarak uyanmıyorum..

Bak büyüdüm işte! !
Ne geçti elime büyüyünce
Dünya tersine mi döndü
Zaman mı yavaşladı
Üzüntülerim mi azaldı
Acılarım mı hafifledi
Yoksa Kaderim mi değişti..

Bak büyüdüm sende! !
Hayallerim sırtıma göçü yükledi
Gitmeler başladı haylaz yüreğimde
Bir garip hüzün sardı beynimi
Bir titreme var sanki sözlerimde
Kalemim yine geceyi bekledi
Yine seni sana yazdım şiirlerimde..

Bak büyüdüm yine! !
Ben büyüdüm korkularımda büyüdü
Ben büyüdüm yalnızlığımda büyüdü
Ben büyüdüm sevdalarımda büyüdü
Ben büyüdükçe umutlarım küçüldü
Ben büyüdükçe nehirler küçüldü
Ben büyüdükçe kalbim küçüldü
Ben büyüdükçe, ben büyüdükçe
Dünyalar küçüldü..

Bak büyüdüm artık! !
Büyüdüm de ne oldu sanki
Ellerim boşluktan mı kurtuldu
Gözlerimdeki yaşlar mı kurudu yoksa
Yoksa yaralarım mı kapandı içimde
Hayır, hayır olmadı büyümek bana yaramadı..

Keşke çocuk kalsaydım da
Oyunlar oynasaydım ağlayarak
Uçurtmalar uçursaydım gökyüzüne
Kavgalar etseydim gururumla
Hayaller kursaydım büyümek adına
Keşke büyümeseydim de sevmeseydim
Acılar çekmeseydi yüreğim
Keşke büyümeseydim de gitmeseydim
Yalnız bir köşede gözyaşımı silmeseydim...